தேடித் தேடிப் பார்க்கிறேன்
தொலைந்துவிட்ட என்னை
நிச்சயம் முயன்று முத்தமிடுவேன்
உனைக் காட்டிய கண்ணை
தெவிட்டாமல் பார்த்திருப்பேன்
என் விழி குடிக்கும் உன்னை
கண்ணாளா உன் கண்ணசைவில்
துளிர்க்கும் எந்தன் பெண்மை!!
காட்சிகள் அனைத்தும் திரிந்து
நீ மட்டுமே நிற்க,
காதல் தழலில் கசங்குகிறேன்
நான் என்ன செய்ய?!!
கண்ணுள்ளே கனவில் மட்டும்
வந்துபோவதை நிறுத்து
என்னை உனதாக்கிக்கொள்
என் இமைகளில் முத்தம் கொடுத்து!!!
— அர்ச்சனா
பேதையின் பிதற்றலில் பெண் மனதின் பொருள் எப்போது? எப்படி? என எதிர்பார்த்த தருணத்தை தர கனவை நனவாக்க வருபவனே உன்னுடனான என் முதல் சந்திப்பு எப்படி இருக்கும்? உன் உருவத்தைப் பருகும் வகையில் உன்னைப் பார்ப்பேனோ? உன்னைக் கண்டதால்
தேய்ந்துபோன கனவுகள் வானவில்லை ரசித்திருந்தேன் வண்ணத்துணிகள் பெற்றேன் வெளுப்பதற்கு.. வயிற்றுப்பசியார விழைந்தேன் பற்றுப் பாத்திரங்கள் கிடைத்தன தேய்ப்பதற்கு.. நான் செய்வதும் அகழ்வுதான்; குடைந்தெடுப்பது கற்சிலைகள் அல்ல கருங்கற்கள்.. அருகருகே அமர்ந்து கல்வி கற்க அனுமதிக்கப்படவில்லை அதனால் அடுக்கடுக்காய் வரிசைப்படுத்துகிறேன்
முத்தம் தந்திடு!! முட்களோடு சொற்கள் செய்து காயம் தந்தாய் – எனது கண்ணீரும் சிகப்பாய் மாறி சிறகு கிழிந்ததே! தென்றல் எந்தன் வாசல் வர காத்து நிற்கிறேன் – இன்றோ புயல் வீசி என் கூடு சிதைய பார்த்திருக்கிறேன்!! மருகி