உன் இதயம் பேசுகிறேன் – 15

அத்தியாயம் 15

“பாலாஜி, நீ நம்ம ஊர்ல இருந்தேனா வள்ளி புருஷன் சந்தேகப்பட்டு அடிக்கிறான் போல இருக்கு. அதனால கொஞ்ச காலத்துக்கு வெளியூர்ல வேலை கிடைச்சதுன்னா போய் இருந்துட்டு வரியா”

தன் தாயே தன்னிடம் சொல்லியதும் அதற்கு சம்மதிப்பது போல் தகப்பனும் அருகில் நின்றதும் பாலாஜியின் மனதில் அழியாத படமாய் இருந்தது.

“இந்த யோசனையை உன் முதல் மகன்  சொன்னானா?”

“ஆமாம்பா… ஆனா அவன் சொல்றதிலும் ஒரு உண்மை இருக்குது இல்ல. என்னதான் இருந்தாலும் வள்ளி இப்ப வேற ஒருத்தன் பொண்டாட்டி. அவ கண்ணுல படாத தூரத்தில் விலகி போகிறது அவளுக்கும் நல்லது நமக்கும் நல்லது. நம்மளால எதுக்குய்யா அடுத்தவங்களுக்கு கஷ்டம்”

‘நான் விட்டுட்டு போல. அவளேதான் விருப்பப்பட்டு பணக்காரன் வேணும் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா. நீங்க எல்லாரும் சம்மதிச்சு தான் கல்யாணம் பண்ணி வச்சிங்க. அவளுக்காக நான் கஷ்டப்பட்டு சேர்ந்த வேலைய விட்டுட்டு எதுக்கு போகணும்’ என்று கேட்க வாய் வரவில்லை பாலாஜிக்கு.

ஒரு மனிதன் பெரிதும் நம்புவது தாயைத்தான். ஆனால் தாயே இப்படி சொல்லிவிட்ட பிறகு வேற என்ன செய்ய முடியும்? அவனது அண்ணன் திட்டம் போட்டு காய் நகர்த்துகிறான். இவனை குடும்பத்தினரிடமிருந்தும் பெற்றவர்களிடமிருந்தும் தந்திரமாக விலக்கி வைக்கிறான். இத்தகைய தந்திரம் சூதுவாதெல்லாம் அவன் படித்த கல்லூரி படிப்பில் சொல்லித் தரவில்லையே… சொல்லித் தந்திருந்தால் அதனை எதிர்க்கும் தற்காப்பு கலையாவது கற்று இருந்திருக்கலாம்.

ஒரு பெரிய கருங்கல் பாறையை மனதில் ஏற்றிக் கொண்டது போல இருந்தது. மனம் முழுதும் தாங்க முடியாத பாரத்துடன் இருக்கும் அவனுக்கு அப்பாவிடம் நைச்சியமாக பேசி இவனுக்கே தெரியாமல் சொத்தினை விற்று அண்ணன் பேரில் தோப்புகளாகவும் நிலங்களாகவும் வீடுகளாகவும் எழுதிக் கொண்டதும் கூட அந்த அளவுக்கு வருத்தமில்லை.

அமாவாசை கூட வீட்டினரிடம் போய் சண்டை போட சொன்னான் ஆனால் பாலாஜிக்கு பிடித்தமில்லை. உறவே வேண்டாம் என்று சொன்ன பிறகு பொருள் என்ன பொருள்

“எதுத்து  நிக்கணும்டா பாலாஜி. உன்ன ஒருத்தன் அடிச்சான்னா அவனை திருப்பி பத்து அடி அடிக்கணும். அப்பதான் அடுத்தவனுக்கு அடிக்கிறதுக்கு தைரியம் வராது”

“போடா போ அடிச்சு என்ன பண்ண போற? எங்க அம்மாவோ அப்பாவோ என்கிட்ட ஒரு வார்த்தை சொல்லி இருந்தா  நானே தந்து இருப்பேன். ஆனா அவன் தான் ஒரு புலி ஆட்டை அடிக்கிற மாதிரி அடிச்சு சாப்பிடற கொடூர திருப்தியோட இருக்கான். அவனுக்கு கூடப் பிறந்த பிறப்போட பங்காளிங்க, கொண்டான் கொடுத்தான் வீட்ல எல்லாம் பிரியத்தை காமிச்சுருவாங்களா? ஒரு சின்ன பொறாம அவனுக்கு என்ன என்ன கீழ்தரமானதை  எல்லாம் செய்ய தூண்டுது பாரு

சொல்லப்போனா தானும் எதுக்கும் பிரயோஜனம் இல்லாம சுத்து புறத்தையும் கெடுத்துகிட்டு இந்த இயற்கைக்கு மாசு விளைவிக்கிற ஒரு கருவேலஞ்செடியா வளர்ந்து நிற்கிறான். இவனெல்லாம் இந்த ஜென்மத்துல இல்ல எந்த ஜென்மத்திலும் திருந்த மாட்டான். இவன் பக்கத்துல போனாலே அந்த விஷக்காத்து எனக்கு பக்குன்னு ஒட்டிக்கும்.

இப்போதைக்கு நான் நிம்மதியா தூங்குறேன் நல்லா உழைக்கிறேன். இதுதான் என்னோட வாழ்க்கை இப்படியே இருந்துட்டு போயிடுறேன்”

“என்னடா இப்படி சொல்ற. பேசாம யாரையாவது கல்யாணம் பண்ணிக்கோடா. உனக்கு வாழ்க்கைல பிடிப்பு வரும்

“என்னடா பிடிப்பு பெத்த அம்மா அப்பா ஒரு பிள்ளைக்கு துரோகம் பண்றாங்க.  வஞ்சகமே உருவா கூட பிறந்தவங்க .இவங்கள எல்லாம் பாத்துட்டு நான் புதுசா ஒரு உறவுன்னு ஒன்னு வேணும்னு நினைப்பேனா?  நினைக்க முடியலடா… யாரை பார்த்தாலும் பயமா இருக்கு. எனக்கு வேணாம்டா… இப்போதைக்கு இப்படியே ஓடுது இதே மாதிரி கடைசி வரைக்கும் இருந்தா போதும்டா”

“டேய் நம்மள மாதிரி நாடோடிங்களுக்கெல்லாம் எங்க நல்ல சாப்பாடு கிடைக்கும்னு சொல்ல முடியாது டா. ஒருவேளை உன்ன தாங்குற மாதிரி ஒரு பொண்டாட்டி அமையலாம், நீ வாழ்க்கையில என்னல்லாம் இழந்தியோ அதெல்லாம் உன் குடும்பத்துக்கு குடு.

ஒரு நல்ல அப்பா அம்மாவா இருங்க. வீட்டுக்காரிக்கு ஒரு மிகச்சிறந்த புருஷனா இரு. சந்தோசமா வாழ்க்கையை நினைச்ச மாதிரி வாழு. அப்பா அம்மா எல்லாருக்குமே நல்லவங்களா அமையற பாக்கியம் கிடைக்கிறது இல்லடா. குடிகார அப்பன், ஓடுகாலி அம்மா இதெல்லாம் இப்போ சகஜமா ஆயிடுச்சு.

அம்மா அப்பாவே இப்படி  இருக்கப்ப கூட பிறந்தவங்க பத்து வயசு வரைக்கும் தான்டா அண்ணன் தம்பி அதுக்கப்புறம் பங்காளிங்க தான். நீ நல்லா வாழ்றப்ப அவனுக்கு பிடிக்காது .அவன் உன்ன  விட  சம்பாதிச்சா உனக்கு போட்டி வரும். உங்களுக்கே வரல என்றாலும் சுத்தி இருக்கிற உறவு முறை உங்களுக்கு உள்ளாரா சண்டையை மூட்டி  விட்டு குளிர் காயும்.

தெலுங்கு படத்துல காமிக்கிற மாதிரி கூட்டமா உக்காந்துட்டு அண்ணா தம்பி அம்மா அப்பா இதெல்லாம் அந்த சினிமால நடிக்கிறவன் வீட்டில் கூட கிடையாது. அதையும் மீறி எங்க வீடு அப்படி குடும்பம் அப்படின்னு எவனாவது சொன்னானா அவன் எல்லாம் பெரும் புண்ணியம் செஞ்சவன் இல்லாட்டி பெரும் பணக்காரன்”

என்று அமாவாசை பிரசங்கம் பண்ணதெல்லாம் அந்த மதிய வேளையில் பாலாஜியின் மனதில் ஒடியது.

இப்ப என்ன பெருசா ஆசைப்பட்ட. மத்தியானம் ஒரு நல்ல சாப்பாடு. அந்த சந்தோஷம் ஏன் எனக்கு 24 மணி நேரம் கூட நிலைக்கல. எதிர்பாராமல் பெய்த ஆலங்கட்டி மழை மாதிரி நேத்து மதியம் ஆரம்பிச்ச சந்தோஷம் இன்னைக்கு மத்தியானம் அது உனக்கானது இல்லடா அப்படின்னு சொல்லி என்னைய அடியோடு சாய்ச்சிருச்சு.

அந்த சாப்பாடு மட்டும் இல்ல எத்தனையோ வருஷங்களுக்கு அப்புறம் ஒரு அன்பான கடிதம் அன்பு என்று கூட சொல்ல முடியாது ஏதோ ஒரு கலவையான ஒரு உணர்வுகள் கலந்த ஒரு கடிதம் என்னென்னமோ மனசுல மேஜிக் பண்ணுச்சு அந்த கடிதம் கூட எனது இல்லையா அது வேற யாருக்கானது

இந்த கடிதம் எழுதுனது ஒரு பெண் போல இருக்கே. ஆன்ட்டி கிட்ட வாங்கி அனுப்புறேன் அப்படின்னு சொன்னா குடும்ப பெண்ணா? இல்லத்தரசியா? அப்ப அவங்க வீட்டுக்காரர்  இல்ல அண்ணனுக்கும் தம்பிக்கும் சாப்பாடு அனுப்பி இருப்பாங்களா?

வீட்டுக்காரன் என்று நினைக்கும் பொழுது கொஞ்சம் கஷ்டமாக இருந்தது பாலாஜிக்கு. வள்ளி வேறு நினைவில் வந்து போனாள். உனக்கு எல்லாம் இந்த மாதிரி ஒரு பொண்ணு கையில அருமையான சாப்பாடு சாப்பிட யோக்யதை இல்லடா…

நேரம் ஆகிவிட்டது இன்னும் சற்று நேரத்தில் டப்பாவாலா காலை டிபன் பாக்ஸ்களை எடுத்துக்கொண்டு சென்று விடுவான். இப்பொழுது என்ன செய்வது என்று புரியாமல் அதிர்ச்சியில் இருந்தான் பாலாஜி. பின்னர் என்னவோ யோசித்துக் கொண்டவனாக உன் பையில் இருந்த சீட்டினை எடுத்து அதில் எழுத ஆரம்பித்தான் அப்படியே மடித்து அந்த பையில் போட்டுவிட்டு மனதை கல்லாக்கி கொண்டு வாசலில் கொடுத்துவிட்டு திரும்பி பார்க்காமல் நடந்து போனான். ஆனாலும் ஏதோ ஒரு பெரிய பாறையை சுமந்து கொண்டு நடப்பது போல அவனுக்கு எடுத்து வைக்கும் ஒவ்வொரு அடியும் சிரமமாகவே இருந்தது.

வீட்டில் ஏதோ அதிர்ச்சியிலேயே பத்மினி அமர்ந்திருந்தாள். பிரசாந்துக்கு தமிழ் எழுத்துக்களே தெரியாதாமே… பின்ன யார் இந்த கடிதம் எழுதியது? கடிதத்தை மறுபடியும் பெட்டியில் இருந்து எடுத்து பார்த்தாள்.

மிக அழகான கையெழுத்து. ஒரு தெளிவு வார்த்தைகளில். என்னவோ அந்த ஒவ்வொரு வரியும் படிக்கும் பொழுது ஒரு பழக்கமான ஒரு உணர்வு அவள் மனதில் தோன்றியது. அதனாலேயே பிரஷாந்தின் கடிதமாக இருக்கும் என்று நம்பினாள். ஆனால் உள்ளுணர்வு கூட பொய்யாகிவிட்டது.

டப்பாவாலா  காலி  டிபன் பாக்ஸ் கொடுத்து விட்டு சென்றான்.  டிபன் பாக்ஸை பார்க்கவே வெறுப்பாக இருந்தது பத்மினிக்கு. அதனை தொம் என்று சமையலறையில் போட்டாள்.

என்னவோ அன்று அகிலாவின் சத்தம் கொஞ்சம் குறைந்திருந்தது. நாத்தனார் வந்து சென்றதால் மதியம்  தூங்கவில்லை. இப்போதுதான் தூங்க ஆரம்பித்திருக்கிறாள். அதுவும் கூட காரணமாக இருக்கலாம். இப்படி தினமும் வந்து யாராவது மாமியாரிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தால் ஒரு நாளைக்கு ஒரு எட்டு மணி நேரம் அவளது திட்டில் இருந்து பத்மினி தப்பிப்பாள்.

ஷாமிலி வீட்டுக்கு வந்து விட்டாள்.அவளுக்கு சாப்பிட முதல் நாள் வாங்கி வைத்திருந்த கேக்கையும் பூஸ்டையும் கலக்கி வைத்தாள். முகம் எதுவும் சுளிக்காமல் அவள் அங்கு வைத்து விட்டுப் போ என்று சொல்லிவிட்டு கம்ப்யூட்டரை எடுத்தாள். இனி அவ்வளவுதான் அதிலேயே மூழ்கி விடுவாள்

வெளியே என்னவோ அரவம் கேட்டது. விஷ்ணு பிரியா ஆன்ட்டி டெஸ்ட் எல்லாம் முடித்து வந்து விட்டார்களா ஆர்வமாக எட்டிப் பார்த்தாள்.

ஷாமிலி இடம் சென்று

“ஷாமிலி விஷ்ணு பிரியா ஆன்ட்டிக்கு உடம்பு சரியில்லைன்னு ஹாஸ்பிடல் போயிட்டு வந்தாங்க. நான் விசாரிச்சுட்டு வந்துடறேன் உங்க பாட்டி எந்திரிச்சா ஒரு குரல் கொடுக்கிறியா?”

“சரி நான் பாத்துக்கிறேன் நீ போயிட்டு வா” ஷாமிலி சொன்னது என்றும் இல்லாத அதிசயமாக தெரிந்தது பத்மினிக்கு.

விஷ்ணு பிரியா வீட்டில் அனைவரின் முகமும் அந்த அளவுக்கு சந்தோஷமாக இல்லை.

“நேரா நேரத்துக்கு சாப்பிடு, உடம்ப கவனிச்சுக்கோ… மத்த பொம்பளைங்க எல்லாம் எப்படி இருக்காங்க.. இப்படித்தான் எதையாவது இழுத்துட்டு வந்து நிப்பியா?” என்று சந்தானம் மனைவியிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தார் இல்லை கத்திக் கொண்டிருந்தார்.

“ஏன்பா இப்படி கத்துறீங்க” என்றால் ராதா

“இவ  இப்படி இழுத்து வச்சுட்டு வந்தா  ஊரெல்லாம் இப்ப என்ன சொல்றாங்க நான் பொண்டாட்டிய கவனிக்காத கொடுமைக்காரன் அப்படின்னு பேசிட்டு இருக்காங்க.

உங்க அம்மா முட்டாள் தனமா எதையாவது செஞ்சுட்டு இழுத்து விட்டு வந்ததுக்கு நான் இப்ப பலிக்கடா .ஏண்டி சாமியா  உன்னை இந்த மாதிரி விரதம்லாம் இருக்க சொல்லுச்சு. இனிமேட்டு ஏதாவது விரதம் பண்றேன் சாமி கும்பிடுறேன் தலைக்கு ஊத்திக்கிறேன் வந்து நில்லு அப்புறம் தெரியும் கதை” என்று கத்திவிட்டு வெளியே சென்று விட்டார்.

“ஏம்மா இப்ப இவர் எதுக்காக கத்துறாரு? இப்படி உடம்புக்கு இழுத்து விட்டு கிட்ட அப்படின்னு நினைச்சு கத்துறாரா? இல்ல உனக்கு உடம்புக்கு வந்ததுக்கு இவரு தான் சரியா கவனிக்கல அப்படின்னு ஊரு சொல்லுது அப்படின்னு ஃபீல் பண்றாரா”

“என்னத்தையோ பீல் பண்றாரு விடுடி. ஆம்பளைங்களுக்கு கத்துறதுக்கு ஏதாவது ஒரு சாக்கு. இவருக்கு வேலை செஞ்சு செஞ்சு இவரு கத்தி கத்தி அதை கேட்டு கேட்டு எனக்கு இப்படி ஆயிடுச்சு அப்படின்னு சொன்னா என்ன செய்யப் போறாரு”

“ரிட்டயர் ஆனதிலிருந்து அப்பா ரொம்ப கத்துறார் இல்லமா. ஒருவேளை வீட்டிலேயே இருக்கிறதுனால ஏதாவது ப்ரஸ்ட்ரேஷனா இருக்கும். உனக்கு உடம்பு சரியானது வேறு எங்கேயாவது வேலைக்கு அனுப்பிறணும் இல்லாட்டி கூட இருந்தே கத்திகிட்டே இருப்பாரு”

“அது அப்புறம் பாத்துக்கலாம் எனக்கு ரொம்ப பசிக்குது ஏதாவது சாப்பிட கொண்டு வாயேன்”

“ஒன்னும் சமைக்கலாமா இன்னைக்கு பூரா ஹாஸ்பிடல் டெஸ்ட் பார்க்கிறதுக்காக இருந்ததுனால ஒண்ணுமே சமைக்க முடியல வேணும்னா ரொட்டி ஜாம் தடவி தரட்டுமா”

“ராதா அக்கா, நான் ஆன்ட்டிக்கு ஏதாவது செஞ்சு தந்துடறேன் கவலைப்படாதீங்க ஆன்ட்டி சூடா கொஞ்சம் உப்புமா செஞ்சு தரட்டுமா உப்புமா ஊறுகாய் சர்க்கரை உங்களுக்கு ரொம்ப பிடிக்குமே”

நன்றியுடன் பத்மியை நோக்கியது விஷ்ணு பிரியாவின் கண்கள். அடுத்து 10, 15 நிமிடங்களில் சுடச்சுட உமாவை தட்டில் போட்டு விஷ்ணு பிரியாவிடம் கொண்டு வந்தால் பத்மினி.

“எப்படி ஆன்ட்டி உங்களுக்கு உப்புமா பிடிக்குது”

“என்ன மாதிரி பொம்பளைங்களுக்கு உப்புமா புடிச்சு ஆகணும் டி. எல்லாருக்கும் சமைச்சுட்டு தோசை மாவு பார்த்தா  காலியாக இருக்கும். விருந்தாளிகளுக்கு எல்லாம் சாப்பாடு போட்டுட்டு சாதத்தை  கையளவு கூட மிஞ்சாது. அப்போதைக்கு சட்டுனு செய்ய முடிகிறது உப்புமா தான். உப்புமாவை செஞ்சு ஒரு வாய் சாப்பிடுவோம் அதனால புடிச்சிருச்சுங்கறத விட வாழ்க்கைல ஒன்றாக கலந்திருச்சு. வாழ்க்கையில கலந்ததுனால அது பழகிடுச்சு. பழகினதனால பிடிச்சிருச்சு”

“அப்பா எவ்ளோ பெரிய வியாக்கியானம் ஏன்மா இவ்ளோ நல்லா பேசுற உனக்கு என்னமா சின்ன பிரச்சனை தான் சரியாயிடும் கவலைப்படாதே” என்று சொன்ன ராதா காபியை கலந்து தனக்கு எடுத்துக்கொண்டு பத்மினிக்கும் ஒரு டம்ளர் தந்தாள்.

“அம்மா தூங்கட்டும் பத்மினி நீ வா” என்று விஷ்ணு பிரியாவை தூங்க வைத்துவிட்டு கதவை சாற்றி விட்டு வெளியே வந்தார்கள்.

“என்ன காய்ச்சல் ஆண்ட்டிக்கு? உடம்பு ரொம்ப சரியில்லையோ?”

சுவரில் சாய்ந்து கொண்ட ராதா கண்களை மூடிக்கொண்டாள். மூடிக்கொண்ட கண்களில் இருந்து ஒரு கோடாக கண்ணீர் வழிந்தது.

“அக்கா ஏன் கா அழறீங்க? எதுவும் மோசமான விஷயமா? ஆன்ட்டிக்கு  ஒன்னும் ஆகாது இல்ல” பதறிப்போய் கேட்டாள் பத்மினி.

“மூளையில ஒரு சின்ன கட்டி இருக்காம். ஆப்ரேஷன் பண்ணனும்னு சொல்லி இருக்காங்க”

“அதுதான் அடிக்கடி தலை வலிக்குதுன்னு சொன்னாங்களோ ஆன்ட்டி”

“ஆமா…  டஸ்ட் அலர்ஜி, சைனஸ், மை கிரேன் அப்படி இப்படின்னு கை வைத்தியமா மாத்திரை சாப்பிட்டு இருக்காங்க. இந்த தடவை உடம்பு சரியில்லாதப்ப நான் இருந்ததுனால கம்பெல் பண்ணி எனக்கு தெரிஞ்ச டாக்டர் கிட்ட கூட்டிட்டு போனேன். டெஸ்ட் எடுத்து கன்பார்ம் பண்ணாங்க”

“மருந்து மாத்திரல  சரிப்படுத்த முடியாத அக்கா? வேணும்னா வேற நல்ல டாக்டர்கிட்ட கூட்டிட்டு போய் பாக்கலாமா”

“எனக்கு தெரிஞ்ச நல்ல டாக்டரின் தான் போயி டெஸ்ட் எல்லாம் பண்ணது பத்மினி”

“ஆப்ரேஷன் னு சொல்றீங்களே அக்கா. ரொம்ப பயமா இருக்கு. எப்ப ஆப்பரேஷன்?”

“இன்னும் ஒரு மாசம் மருந்து மாத்திரை சாப்பிட்டு உடலை பலப்படுத்த சொல்லி இருக்காங்க அதுக்கப்புறம் டாக்டர் கிட்ட போயிட்டு அறுவை சிகிச்சைக்கு தேதி முடிவு செய்வாங்க”

இப்போது பத்மினியின் கண்களில் கண்ணீர். “ ஆன்ட்டிக்கு எதுவுமே ஆகாது கா. அவங்க ரொம்ப நல்லா இருப்பாங்க . அவங்க  யாரையுமே தப்பு சொன்னது கிடையாது. யாருக்குமே கெட்டது நினைச்சது கிடையாது. அவங்களுக்கு ஏன் அக்கா இப்படி கடவுள் சோதனை தந்து இருக்காரு?”

“நீ கும்பிடுறியே கடவுள் அவரு அயோக்கியனுக்கும் கெட்டவனுக்கும் அள்ளி அள்ளி தராரு நன்மைகளை.அம்மா  மாதிரி கடவுளுக்கு  பயந்தவங்களுக்கும் அவருக்கு கட்டுப்பட்டு நடக்கிறவங்களுக்கும் மத்தவங்களுக்கு கெட்டதே நினைக்காத உங்கள மாதிரி இழிச்சவாய்ங்களுக்கும்  அள்ளி அள்ளி தராரு கஷ்டத்த”

விஷ்ணு பிரியாவை பார்க்கும் ஆர்வத்தில் சென்றவளுக்கு அவரது உடல்நிலை தந்த அதிர்ச்சி மனதை முழுக்க சிறகொடிந்த பறவையாய் வீட்டிற்கு வந்தாள்.